سپاس و حمد خدا را که ناز و نعمت داد            به نسل‌های بشر ذات پاکِ فـطرت داد

زبان برای تـشکـر، دهـان برای بـیان            نفس برای حـیات و بدن به قـدرت داد

به عالَم از درِ توحید لطفِ بی‌حـد کرد            به آدم از رهِ تکـریم، حکـمِ طاعت داد

هــدایـتِ هــمــه بـا آیــه‌هـای قــرآنـش            به خـالـصـانِ درش هـدیـۀ نـبــوّت داد

ز حُـبِّ آل مـحــمـد مـحـبّـتـش جـاری            بـه شیـعـیـان عـلـی نـعـمـت ولایت داد

کمالِ عصمت خود را به فاطمه بخشید            تمام هستی خود را به آل عـصمت داد

به افـتخـار نـبی و علی به معـصومین            و نـسـل کـوثـریِ فـاطـمـه امـامـت داد

پس از حسین و حسن تا عـلیٍّ الهـادی            عـلیِ چـارمِ خود را به آل عـتـرت داد

سخن ز حضرت ابنُ الجـواد می‌گـویم            همانکه حضرت حق، بیرقش ز نصرت داد

ز لطف خاصِ خداوندی‌اَش در این دوران            به دست هـادیِ دین پـرچـم هـدایت داد

پس از جـواد به ابنُ الـرضای دوم نیز            هزار ویک سخنِ نغز و بحرِ حکمت داد

ولادتـش شـده بـابُ الـغــدیــر ایـن آقـا            چقدر حضرت هادی به شیعه عزّت داد

ز هـشت سالگی‌اَش شد امامـتَـش آغاز            قـیام او به هـمه عـاشـقـان کـرامت داد

قـیام کرب و بلا را دوبـاره احـیـا کرد            بهـای تازه‌ای از شـوقِ بر زیـارت داد

زیارتی ز غـدیـریه، جامـعه، مـبـسوط            ز نَـصِّ خـویش به دست تمام امت داد

مــبـارزات فــراوانِ او هـمـه تـعــلـیـم            به شیعه با عملِ خیر، درس غیرت داد

چو از مدیـنه به تبـعـیـدِ سـامـرا بُردند            به شیعیان، همه طرحی دراز مدت داد

شیوعِ نهضتِ نامه نگاری‌اَش زیباست            قـیامِ نرم، به یاران عجـیب وحدت داد

مـنافـقـان به غـیـابش سعـایـتَـش کردند            هـزیـنه‌های زیادی از این سعـایت داد

حـرامیان حـرمش را محـاصره کردند            ولی خدا به ولی‌اَش دوباره شوکت داد

هـزار نـقـشـه عـلـیـهِ امـام مـا چـیـدنـد            ولی مـقـاومتِ او به مـا بـصـیـرت داد

دگر ز دشمنیِ دشـمنان هَـراسی نیست            زمامداریِ هـادی به شیعه شوکـت داد

هـنـوز هـم حـرم او دفـاع مـی‌خـواهـد            مـدافـعِ حـرمـش درس اسـتـقـامـت داد

دلِ امــام زمـــان را بـه دسـت آوردنـد            به پیر و مرشد ما، حضرتش بشارت داد

به رغمِ خصم، که آینده را برَد در بیم            امـــام مــژدۀ آیــنـــده را بـه امــت داد

فریب و فتنه و تحریم و خدعه و تهدید            به لطفِ حق به شما ابتکار و همّت داد

لباسِ جنگ به هر رنگ در بیاید، باز            لباسِ رزم به تن کن که جنگ عزّت داد

اسیـرِ سامـرۀ او همـیشه در رزم است            به آن امـیـد که شـاید بـما شـهـادت داد

غریبِ سامـره بود و عزیز زهـرا بود            هـزار راه نـشان در مـیـان غـربت داد

اهـانـتـی که به بـزم شـراب بـر او شد            پـیـام تـازه بـمـا در دلِ مـصـیـبـت داد

ز شعر خواندنِ خود، کاخ ظلم را لرزاند            شبـیهِ خـطبۀ زینب، به خـصم ذلّت داد

گـریزِ روضۀ ما مجـلس شـرابِ یـزید            چگونه بود که دشمن به خویش جرأت داد

شکستنِ لب و دندان به جای خود، اما            به دخـترِ شهِ خـوبان چگونه تهمت داد

ز بوسه‌ای که رباب از سرِ بریده گرفت            بـرای گـریه به آل حـسـیـن مهـلـت داد